Gecenin hissettirdiği en gerçek şey özlem.

Çok şey var söylemek istediğim ama hiçbir şey de söylemek gelmiyor içimden.

Keşke tekrardan gelse de yazsa...
Hatırlayan kaldı mı bilemem ama çok eğlenirdik burada
Seni çok seviyorum anne :).

Ameliyathanede hastayı uyutacakken sorumlum acil bir toplantı istiyormuş hastayı daha uyutmadığımdan gelemeyeceğimi söylediğimde hastaya seslenip ( hasta sorumlunun çok yakın bir akrabasıymış) izin istiyor ve toplantıya başloyoruz. Sorumlunun odasındaki ekrandan hastamı izliyorum hasta ameliyathane sedyesinde yatıyor ama sedyenin yanlarında destek olmadığı için kıpırdamaya çalışırken düşüyor. Koşa koşa ameliyathaneye gidiyoruz. Hasta yerde kafası kopuk bir şekilde yatıyor yine de sorumlum hastayı hemen maskeliyor ama maske küçük olduğundan hastanın ağzına giriyor büyük maske uzatmama rağmen kabul etmiyor. Birkaç dakika sonra hastanın kafasını ellerime bırakıp "Evet tıpta buna çürük kafa diyoruz arkadaşlar." Diyor.
(bkz: Trende uyumamaya yemin ettim yoksa tıpa kendimce katkılar yapmaya devam edeceğim galiba)
Ayrıca kopuk kafayı maskelemek çok doğru bir davranışmış gibi maskeyi beğenmeyip sorumluma kızıyorum rüyam boyunca :).

Sözlük çok değişmiş ya hiç böyle değildi sonra online olup niye yazmıyor bu yazarlar diyorlar.

Yurda dönerken yerde alyans bulmuştum. Oradaki atv turu yapan yere sordum eşi kaybetmiş içinde yazan ismi falan söyleyince verdim geri.
(bkz: sevap point)

Sinir bozucudur evet ama arayacak kimsenin olmaması.

2 gündür sağanak yağış beklenen Adana her şeyiyle direniyor.

Anne tarafı da baba tarafı da Bulgaristan göçmeni bir tek anneannemin ataları Yunanistan'dan gelmiş Adana'ya yerleşmişler. Sebebinin verimli topraklar olduğu konusunda baya ısrarcılar hepsi aynı şeyi söylüyor.

Şüphesiz Sağlık yönetimi.

Liseden farkı olmaması, Esra Erol'a malzeme çıkaracak insan tiplerinin bulunması, danışmanın asla cevap vermemesi, büt olmaması, online örgün karışık olması, ilkokul gibi isim okuyarak yoklama yapılması ( dersin yarısının buna gitmesi)...

Yıllar önce annemle katıldım buraya kendi açtı hesabımı nickimi özenle seçti "Sosyalleş biraz içini dök buraya insanların düşüncelerini gör" dedi sonra cesaretlendirmek için adıma bir başlık bile açmıştı. Yapabildiğim en sosyal aktiviteydi burası benim için. Çok yapabildiğim söylenemez gerçi * şimdi büyüdüm eskisi kadar korkak ve özgüvensiz değilim ama annem kadar da sosyal değilim yazmak da konuşmak kadar zor benim için. Baştan başladık bakalım bu sefer yaşanmışlığım yıllar öncesine göre daha fazla yazılanlardan çıkardıkladım daha anlamlı. Uzun lafın kısası özlendin sanemabla..

Mutsuzum ve artık neden mutsuz olduğumu bilmiyorum o kadar mutsuzum ki şu sebepten diye suçlayabileceğim bir şey yok. Mutsuzum işte.

Doğru dertleneceksiniz.

Alâkası yok. Tabiri caizse travesti gibi çıkıyor.

Seslendikten sonra cevap verdiğim halde bana geri dönmeyip yanına gidene kadar bunu sürdürmesi.

görsel
Bayram sofrası.

Ağır bir ifade olmasına rağmen nefret de bir histir. Hedef kişiye bunu söylediğimiz zaman gözümüzde bir değeri olduğunun farkındadır. Bu yüzden nefretin sevgiye dönmesi çok da zor olmasa gerek.

47 derecelik sıcağa dayanacaksa eğer helal olsun.

(bkz: yat zıbar ekmeği)